Antoni Burgers hələ ömrünə bir il qaldığını öyrənəndə 40 yaşı var idi.Onda beyin şişi var idi və bu onu bir il ərzində öldürə bilərdi.Antoni bilirdi ki,mübarizə onun öz əlindədir.O,tamami ilə müflis idi və öləndən sonra dul qalacaq olan arvadı üçün heç bir şeyi yox idi.
Antoni keçmişində heç vaxt yazıçı olmamışdı,ancaq o bilirdi ki ,onun içində yazıçılığa qarşı böyük bir potensial var.Arvadı üçün yeganə edə biləcəyi şey bu oldu: O bir kağız götürdü və yazmağa başladı.O bilmirdi bunu nə vaxtsa nəşr edəcək ya yox,ancaq yeganə edə biləcəyi iş dayanmadan yazmaq oldu.
“Bu 1960-cı ilin yanvar ayı idi”o dedi”proqnazlara görə mənim bir qışım ,bir yazım və bir yayım var və yarpaqlar ağacdan düşən vaxtda mən öləcəm”.
Bu vaxtdı o fəal şəkildə yazırdı və beş əsər tamamlamışdı.
Ancaq Antoni dünyasını dəyişmədi.Onun xəstəliyi zəifləmişdi və tamami ilə yox oldu.Bir yazıçı kimi onun həyatı ərzində yazdığı kitabların sayı 70-ə çatdı.Ancaq xərçəng xəstəliyinin ölüm xəbəri olmasaydı,o bu qədər əsər yazmazdı.
Nəticə:Bizim çoxumuz elə Antoni Burgers kimiyik və həmişə böyük potensialımızı içərimizdə gizlədirik ,ancaq ekstermal vəziyyətlərdə onları üzə çıxarda bilirik.Özünüzdən soruşun əgər siz də Antoni kimi çətin vəziyyətə düşsəniz nə edərdiz?”Əgər mənim yaşamağa bir ilim olsaydı mən həyatımı necə fərqli yaşayardım?Tam dəqiq olaraq mən nə edərdim?”
